Categorie: Arbeidsrecht

Werknemer verschijnt niet op werk, na terecht weigeren vakantieaanvraag

In een eerdere blog over vakantiedagen schreef ik al over het kunnen opnemen van vakantie door een werknemer en de (beperkte) mogelijkheden van een werkgever om een dergelijke aanvraag te weigeren. Hoe nu om te gaan met een werknemer die vakantie gevraagd heeft over een bepaalde periode, die vakantieaanvraag (terecht) geweigerd is en werknemer toch niet op het werk verschijnt?

Ongeoorloofd afwezig is een dringende reden voor ontslag

De hoofdverplichting van een werknemer is om de overeengekomen werkzaamheden te komen verrichten. Het is niet aan een werknemer om zelf te bepalen wanneer die werknemer wel of niet komt. Als een werknemer niet kan of wil werken moet hij verlof vragen. Heeft hij geen verlof dan moet hij komen werken. Doet hij dat niet dan kan dat onder omstandigheden als een dringende reden voor ontslag worden beschouwd.

Ziekmelding vanaf het buitenland

Op rechtspraak.nl zijn nogal wat uitspraken te vinden waarbij een werknemer niet tijdig terugkeert van vakantie, veelal in combinatie met een ziekmelding vanuit het buitenland. Een werkgever doet er verstandig aan om duidelijk in zijn ziektereglement op te nemen hoe en wanneer en bij wie een dergelijke ziekmelding vanuit het buitenland gedaan moet worden.

Onder omstandigheden kan daarvan ook bewijs worden opgevraagd en zeker bij een eerder afgewezen vakantieaanvraag zou een afschrift van de boeking van het vliegticket opgevraagd kunnen worden. Had werknemer in beginsel in bijvoorbeeld week 33 weer moeten werken en heeft hij in week 10 een ticket geboekt waarmee hij pas in week 34 zou terugvliegen dan is een ziekmelding in week 32 natuurlijk nogal verdacht.

Casus

Stel, je vraagt als werknemer toestemming om drie weken op vakantie te gaan in weken 31 tot en met 33. Er wordt tussen de werknemer en -gever besproken dat die periode niet schikt maar dat week 30 toten met 32 wel kan. De werknemer gaat op vakantie, maar keert in de afgesproken week 33 niet op tijd op de werkvloer terug. De werkgever neemt contact met de werknemer op en die stelt dat zijn auto kapot was en niet op tijd gerepareerd kon worden. De werkgever vindt dit geen goede reden, waarna de werkgever de werknemer die dag op staande voet ontslaat. De werknemer is het niet eens met het ontslag en stapt naar de rechter. De kantonrechter wijst de verzoeken van werknemer toe, waarna de werkgever in hoger beroep gaat.

Wat oordeelt het hof hierover?

Het hof Arnhem-Leeuwarden (zie ECLI:GHARL:2024:4074) oordeelde dat de werknemer onvoldoende zijn best had gedaan om op tijd terug te zijn en vond het door de werkgever verleende ontslag op staande voet terecht. Omdat er wel een ongeval had plaatsgevonden vond het Hof het bijzonder genoeg niet ernstig verwijtbaar dat werknemer geen contact had opgenomen en laat werknemer het recht op een transitievergoeding behouden.

Conclusie

Wanneer een werknemer, wiens vakantieaanvraag terecht is geweigerd, toch niet op het werk verschijnt, kan dit worden beschouwd als ongeoorloofd afwezig en kan dit een dringende reden voor ontslag zijn. De werknemer heeft de verplichting om te komen werken tenzij hij verlof heeft gekregen.

In een casus waarin een werknemer na een afgewezen vakantieaanvraag niet op tijd terugkeerde vanwege een kapotte auto, oordeelde het hof Arnhem-Leeuwarden dat de werknemer onvoldoende inspanningen had verricht om tijdig terug te keren en achtte het ontslag op staande voet door de werkgever terecht. Ondanks deze beslissing vond het hof de situatie niet ernstig verwijtbaar, waardoor de werknemer zijn recht op een transitievergoeding behield. Deze nuances benadrukken de complexiteit van dergelijke situaties en de afwegingen die rechters maken bij het beoordelen van ontslagzaken. Over die schijnbare tegenstrijdigheid (wel een terecht ontslag maar niet ernstig verwijtbaar) kom ik nog eens terug in een volgende blog.